هایتاجر :  تولید انبوه قطعات با اهداف صادراتی نیازمند تامین زیرساخت‌ها می باشد و رشد تیراژ تولید در سال 99 در مقایسه با سال 98 نشان می دهد جهت گیری ها در داخلی سازی مثبت بوده است.

علی‌رغم اینکه انتظار می‌رفت، تحریم‌ها و مشکلات ارزی مسیر تولید خودرو در خطوط تولید خودروسازان بزرگ کشور را با دست اندازهایی همراه نماید، اما افزایش تیراژ تولید در سال 99 در مقایسه با سال 98 نشان می دهد‎، پیشرفت‌های خوبی در نهضت ساخت داخل حاصل شده و جهت‌گیری‌ها در داخلی‌سازی مثبت بوده است.

پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود این است که در صورت باز شدن درهای واردات، همچنان علاقمندی و اراده خودروساز بر تداوم نهضت ساخت داخل خواهد بود یا خیر؟

در پاسخ به این سوال می توان اذعان داشت: این موضوع نسبی است و به نوع قطعات و قطعه‌سازان بستگی دارد. ممکن است برخی از قطعه‌سازان توانایی تولید بهره‌ور را به دست آورده باشند به طوری که حتی با باز شدن درهای واردات از گردونه رقابت با قطعات خارجی باز نمانند، اما در عین حال ممکن است، واردات موجب ورود آسیب به قطعه‌سازانی شود که به بهره‌وری لازم نرسیده باشند.

متاسفانه برخی از طرح‌ها و برنامه‌های تولید در صنعت قطعه‌سازی، به دنبال سیاست‌گذاری‌های جدید در حوزه داخلی‌سازی، دستخوش تغییر و جابجایی قرار گرفت  که در نهایت موجب از دست رفتن سرمایه قطعه‌سازان شد.

لازم به ذکر است که حجم قطعات صادراتی به میزانی نیست که بتواند پاسخگوی نیاز واردات باشد، ضمن اینکه تجار در صادرات با مشکل نقل و انتقال پول مواجه هستند. بنابراین ساخت قطعه‌ در حجم انبوه با هدف صادرات، نیازمند تامین زیرساخت‌ها است.

هر چند قطعات خاصی وجود دارند که ممکن است از کانال‌هایی از طریق کشورهای واسطه با قیمتی ارزان به دست خودروسازان برسد، اما به طور عموم صادرات قطعه با واردات ما مطابقت ندارد و این موضوع نسبت به صادرات خودرو نیز صدق می‌کند، زیرا در بخش خودرو نیز قادر به تولید در تیراژ بالا نیستند. حتی در زمانی که صادرات و واردات آزادانه انجام می‌شد، واردات به لحاظ وزنی، تیراژی و ارزی نسبت به صادرات رقم بالاتری را به خود اختصاص داده بود.